Horrorstripbundel ‘Bloeddorst’ heeft een vervolg, met werk van Thé Tjong-Khing: ‘Dit is gewoon échte horror’

Na achttien jaar heeft horrorstripbundel Bloeddorst een vervolg. Nieuwe en doorgewinterde horrorfans kunnen hun borst natmaken: de makers beloven echt enge horror: ‘Dit boek is niet jolig of cartoonesk meer.’
Het Parool, zaterdag 4 oktober 2025, Janne van den Bos

“Noem maar eens een goede horrorfilm van Nederlandse bodem,” zegt Menno Kooistra, striptekenaar en bedenker van Bloeddorst. Bloeddorst is een boek met korte horrorstrips; het thema van het tweede deel is film. “De films zijn er, maar ze zijn op één hand te tellen. Vaak zijn het eigenlijk ook thrillers, geen echte horror.”

Kooistra maakte Bloeddorst met striptekenaar Maarten Janssens om Nederlandse horror op de kaart te zetten. Het eerste deel werd achttien jaar geleden goed ontvangen: er waren gelijk plannen voor een vervolg, maar dat kwam er niet van. Kooistra: “We dachten aan een spin-off, of een soort interactieve online versie, maar het leven kwam ertussen; kinderen, trouwen, scheiden, verhuizen. Ik dacht dat het niet meer zou lukken.”

Maar filmregisseur Martin Koolhoven, groot fan van de eerste Bloeddorst en organisator van horroravonden, bleef aandringen bij Kooistra. “Ik vroeg hem waarom hij het niet gewoon ging doen,” zegt Koolhoven. Zo is het balletje na bijna twee decennia weer gaan rollen: ‘Het is bloody time,’ staat er op de openingspagina.

Nederlands talent

Kooistra wilde het boek helemaal zelf uitgeven en zette via Voordekunst een crowdfundingsactie op, waarmee meer dan achttienduizend euro werd opgehaald. Koolhoven hielp met het bij elkaar brengen van tekenaars en scenarioschrijvers. “Er is veel talent in Nederland op schrijf- en filmgebied; dat hebben we gecombineerd.”

“Strip was vroeger heel groot in Nederland, maar met de komst van internet en games is dat helemaal verdwenen,” zegt Kooistra. “Comics – van die Amerikaanse superheldenstrips – en manga zijn nog wel populair, maar de ouderwetse, westerse zwart-witstrip niet meer. Met Bloeddorst verwijzen we een beetje naar de Amerikaanse Creepy Magazines uit de jaren zeventig en tachtig; die waren ook underground en pulpy.”

Kooistra hoopt met de kleurloze tekeningen de oude fan te bereiken, maar juist ook een fris publiek. De strips in de bundel laten zien dat het horrorgenre breed is. “Horror is niet alleen maar slashen en bijlen. Psychologische horror, traumaverwerking of een spookverhaal vallen ook allemaal in deze categorie.” Bloeddorst is dus ook interessant voor lezers die niet per se van bloed houden, maar wel van spanning. Koolhoven: “Er zit ook een poëtische kant aan veel verhalen.”

“Na het eerste deel is Bloeddorst 2 echt volwassen geworden. Het is niet meer jolig of cartoonesk, maar bittere ernst en no-nonsense. Gewoon echt horror,” zegt Kooistra. De bundel is honderdzestig pagina’s dik en bevat vijfentwintig verschillende verhalen van onder andere filmmakers Ate de Jong en Jan Doense.

Griezelige tanden

De Jong maakte met striptekenaar Maarten Gerritsen Hellcop, een spin-off van de Amerikaanse horrorfilm Highway to Hell, die hij in de jaren negentig regisseerde. Doense maakte met illustrator Ralf van der Hoeven een vervolg op zijn korte horrorkomedie R.I.P. van het begin van deze eeuw. Hierin wordt zonder woorden het verhaal verteld van een vrouw die haar gestorven man achterna gaat. Koolhoven schreef voor de nieuwe Bloeddorst twee scenario’s over schuldgevoel. Met die verhalen, De Man en De Wolf, wordt de bundel geopend en afgesloten.

Meesterillustrator Thé Tjong-Khing leverde ook een bijdrage: hij maakte voorin een tekening van Rita Slayworth, een interpretatie van de Amerikaanse actrice en danseres Rita Hayworth, met een zielloze blik en griezelig grote tanden. Kooistra vertelt dat hij hier misschien wel het meest trots op is.

Het is opvallend dat striptekenaar Kooistra zelf geen strip heeft aangeleverd. Hij maakte slechts de coverillustratie. “Ik vind mezelf niet goed genoeg voor deze bundel, omdat ik te cartoonesk teken. Ik zou mezelf niet aannemen,” zegt hij lachend. Kooistra scoutte een groot deel van de tekenaars op stripbeurzen: “Ik zocht naar mensen die de demonen van zich af kunnen tekenen, daar zijn er veel van.”

Horror is populair

Kooistra merkt dat de vraag naar horror de afgelopen jaren groeit. “Het genre zit echt in de lift, zeker internationaal. In Nederland blijft het aanbod vooralsnog vrij klein, dus hopen wij een podium te bieden aan makers.”

Koolhoven: “Ik denk dat horror misschien wel het meest dappere genre is, omdat het met allerlei ongemakkelijkheden dealt. Het is een van de weinige echt donkere genres: het verhaal mag naar eindigen. Bij een Hollywoodfilm weet de kijker vaak al snel waar het verhaal naartoe gaat, bij horror niet. Het speelt heel erg in op gevoel.” Kooistra: “Horror is ook een beetje een vaccin in deze barre tijden; een manier om jezelf een beetje hard te maken.

Bloeddorst, Menno Kooistra en Maarten Janssens, €35, 160 blz. Te bestellen op Bloeddorst.com